Συνηθισμένοι άνθρωποι σε ειδικές συνθήκες
Δηλαδή άνθρωποι που δεν είναι βίαιοι συνήθως αλλά έχουν βγει
έξω από τα όρια τους.
Εκτός ορίων μπορεί να οδηγηθεί κάποιος
1. από κάτι όντως «βαρύ»
- ο γονιός που προστατεύει το παιδί του-
-ο σύζυγος που επιστρέφει σπίτι και βλέπει κάποιον στο κρεβάτι του-
ή
2. κάτι σχετικά «ασήμαντο» αλλά που είναι η σταγόνα που θα κάμει το ποτήρι να ξεχειλίσει
,μάλιστα, συνήθως, το θύμα δε έχει καμιά σχέση με το «γέμισμα του ποτηριού»
3.κάτω από τη επίδραση ψυχοτρόπων ουσιών (συνήθως πιοτό)
Από τα τρία παραπάνω θα συζητήσομε τα δύο τελευταία και μάλιστα και τον πιθανό συνδυασμό τους.
Η πρώτη περίπτωση , το να προκαλέσομε όντως μεγάλη υλική ή ηθική βλάβη σε κάποιον δε μας αφορά γιατί εδώ συζητάμε για το πώς θα προστατεύσει κάποιος τον εαυτό του που δεν τον έχει εκθέσει ηθελημένα στη (δίκαιη) οργή του άλλου .
Στη δεύτερη περίπτωση είναι σαφές ότι
1. Η αντίδραση που προσλαμβάνομε είναι σαφώς δυσανάλογη με το αίτιο που την προκάλεσε
π.χ. (αληθινή ιστορία)
αφήνει το αμάξι του κάποιος έξω από το Κ.Ε.Π. στο Ασήμι και στη βιάση του εμποδίζει τη προσπέλαση σε ένα παράδρομο.
Σε λίγο μπαίνει κάποιος άλλος στο Κ.Ε.Π και
-Ποιος άφησε τ αμάξι στη μέση του δρόμου !
σε τόνο που απάντηση του τύπου
-Εγώ γιατί?
σημαίνει χωρίς καμιά αμφιβολία άμεση επίθεση..
Γιατί ?
Ήταν η πολλοστή φορά που είχε γίνει ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Να στρίβει να πάει ο άνθρωπος στο σπίτι του και να βρει κλειστό το δρόμο από αμάξι που κάποιος το άφησε εκεί «για μια στιγμή» να πάρει ένα χαρτί από το Κ.Ε.Π.
Ούτε αυτός θυμάται από ότι μου είπε μετά, πόσες φορές τη συγκεκριμένη βδομάδα που κάτι γινότανε με τα «χαρτιά» είχε αναγκαστεί να κάμει ολόκληρο κύκλο (και φυσικά μάζευε μέσα του χωρίς καν να το συνειδητοποιεί ) μέχρι να βρεθεί όντως χωρίς να το καταλάβει , εκτός ορίων , να θέλει να επιτεθεί στον οδηγό που όπως πίστευε εκείνη τη στιγμή μέσα του «το ‘παιζε καπετάνιος και άφηνε το αμάξι στη μέση του δρόμου …»
2. Το συναίσθημα που διακατέχει τον επιτιθέμενο είναι περισσότερο αγανάκτηση παρά οργή.
Η οργή έπεται . Προηγείται η αγανάκτηση .
3. Το συναίσθημα είναι γνήσιο.
Ο άνθρωπος είναι όντως αγανακτισμένος από μια κατάσταση (δεν έχει σημασία αν είναι αυτή που προβάλλει ) και η αγανάκτηση τον έχει κυριολεκτικά «εγκλωβίσει» στην οργή και στη βία
σε αντίθεση με το νταή που παριστάνει τον αγανακτισμένο από κάτι, για να καλύψει την ακατανόητη και στον ίδιο ίσως οργή που νιώθει και κλιμακώνει το θέατρο του οργισμένου για να «φτιαχτεί» να επιτεθεί.
αντίθετα ο αγανακτισμένος εκτός ορίων άνθρωπος είναι φανερό ότι ακόμα και τη τελευταία στιγμή πριν την επίθεση συγκρατείται και δεν θα επιτεθεί
παρά μόνο αν τον σπρώξουμε στην επίθεση
και αυτό ακριβώς δείχνει τη γνησιότητα του συναισθήματος .
Με λίγα λόγια ο άνθρωπος αυτός με την οργή και τη βία προσπαθεί να εκφράσει την αγανάκτησή του.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσομε γρήγορα τη περίπτωση
(να διαφοροδιαγνώσομε από τη περίπτωση του νταή) ώστε να φερθούμε σωστά.
Αλλοίμονο αν φερθούμε στο νταή σαν να είναι «αγανακτισμένος»
(άλλο που δε θέλει για να εκδηλώσει με άνεση την επίθεσή του» )
και στον «αγανακτισμένο» σαν νταή.
Τον έχομε σπρώξει σε εντυπωσιακή έκρηξη βίας.
Όπου αδύναμος άνθρωπος σκοτώνει με τα χέρια αρσιβαρίστα…..
Ποια είναι η σωστή στάση
.........................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου